Verslag 2e LHK wedstrijd Appelscha (Steven Steiger)

Het is al weer ruim twee weken geleden dat ons LHK-team haar tweede wedstrijd moest spelen in Appelscha. Ik moet me even verontschuldigen voor dit late verslag, maar ik moest zelf even op zoek naar inspiratie.

De wedstrijd zelf gaf alle aanleiding voor een goed verslag. Ondanks de weersvooruitzichten hebben we het toch nog redelijk droog gehouden. Op de zondag zijn we weliswaar drie keer van de baan gemoeten voor neerslag, maar de buien duurden niet lang.

De zaterdagtraining was voor de meesten een formaliteit, mede omdat ons team vorig jaar deelnam aan de EuropaCup, gehouden op de banen van Appelscha. Ook het weekend voorafgaand aan de wedstrijd had een delegatie de banen nog ter plaatste gecontroleerd of er geen grote veranderingen plaats gevonden hadden. Het was wel geruststellend dat er niets veranderd was.

Vol vertrouwen begonnen we zondag dus aan de wedstrijd. De EC en de training moest voldoende zijn om ook de volle zes punten mee naar Spoordonk te nemen. Alleen de eerste ronde was meteen weer even een wake-up moment. Drie mindere scores in het team en een superronde van het team van MGC Geldrop schudde ons team wreed wakker. Een verschil van maarliefst 22 holeslagen was een feit en de mouwen moesten dus opgestroopt worden.

En de mouwen werden opgestroopt! De achterstand werd in de tweede ronde omgebogen naar een voorsprong van 13 holeslagen.

Vanaf die ronde ging het ons team alleen maar voor de wind en werd de wedstrijd uiteindelijk gewonnen met een voorsprong van 49 holeslagen ten opzichte van Geldrop, wat tweede werd voor de tweede keer. Dus weer de volle mep aan punten bijschrijven en naar huis. Het team van Drachten werd derde met slechts 10 slagen achterstand op Geldrop. De familie Bottenberg en consorten hadden een zeer matige, eerste ronde, waardoor ze de hele wedstrijd achter de feiten aan hobbelden. Zoetermeer eindigde als vierde, de Hole Ridders vijfde en het tweede team van Geldrop blijft rode lantaarndrager omdat zij ook dit keer als laatste eindigde.

Het was toch wel de wedstrijd van één van de spelers uit ons team, Hans Verkooijen. Mede door een grote domper aan het eind van de wedstrijd (Joep kondigde aan dat hij per direct zou stoppen met coachen) had ik niet in de gaten wat voor een geweldige pot Hans gespeeld had. Met een gemiddelde van net onder de 30 was hij de beste van ons team en van de rest van de spelers/speelsters. Je kan het natuurlijk nooit met zekerheid zeggen, maar het lijkt erop, dat hij, sinds zijn verplaatsing naar plaats twee in het team, rust heeft gevonden na een moeilijk seizoen vorig jaar.

Met twee overwinningen op zak gaan we over twee weken naar Aalsmeer. De banen met het Nederlands systeem zullen het strijdtoneel vormen voor de derde wedstrijd van de LHK. Dirk Jan laat de LHK dan voor een wedstrijdje voor gezien en Ramon Craane neemt zijn plaats dan in.

Hij heeft aangegeven om heel graag deze wedstrijd te willen spelen, mede omdat dit jaren zijn thuisbaan is geweest. We verwachten dus wel wat van hem (haha, even de druk opvoeren).

Ik hoop de volgende keer wat eerder een verslag te kunnen schrijven zodat mijn clubleden een beetje up to date blijven wat de verrichtingen van ons sterrenteam betreft.