LHK: De koplopers houden de spanning erin

De derde wedstrijd is al weer gespeeld en de spanning is ongekend in de Landelijke HoofdKlasse van dit jaar. Voor de tweede keer waren de banen van Appelscha het strijdtoneel van de hoogste afdeling van minigolfend Nederland.

Het vorige verslag eindigde ik met de vraag of er een team was dat geleerd heeft van de schamele vertoning op de filtbanen vier weken geleden. Het antwoord is helaas NEE!!

Het gemiddelde waarmee de winnende teams gewonnen hebben was zelfs nog slechter dan de eerste wedstrijd in Appelscha. U leest het goed, de winnende teams. Tot en met de laatste spelers van de teams van Oirschot en de Hole Ridders was het spannend. Het is niet de hele wedstrijd zo spannend geweest, zoals uit dit verslag zal blijken.

Evenals de eerste wedstrijd werd de zaterdagtraining afgesloten door regen. In de avond ging het nogal tekeer zodat er redelijke twijfels waren over de voorspellingen van de zondag. De wedstrijddag zou volgens de wijze mannen uit De Bilt droog verlopen, al zou je dat de avond daarvoor niet zeggen.

Maar de weergoden waren ons weer eens goed gezind en de strak blauwe lucht was aangenaam om te zien 's morgens vroeg.

Na het inslaan werd het startschot gegeven voor de wedstrijd. Net als andere keren schijnen de spelers van Oirschot moeite te hebben om hun ritme te vinden tijdens de eerste ronde. Deze verliep namelijk dramatisch voor de landskampioen met het gevolg dat zij deze ronde als hekkensluiter beëindigden. Concurrent de Hole Ridders zette een solide ronde neer en de voorsprong op Oirschot was meteen 22 holeslagen. Zoetermeer kon de Ridderkerkse formatie wel bij houden, terwijl de teams van Geldrop en Drachten er tussenin zweefden.

Ook de tweede ronde werd in het voordeel van de Hole Ridders beslecht. Oirschot had zich herpakt, maar de achterstand was inmiddels opgelopen tot 31 holeslagen, een bijna niet te overbruggen achterstand. Wel was het team opgeklommen naar de derde plaats, net achter Zoetermeer. Van deze klassering waren de westerlingen kennelijk zo geschrokken dat ze een mindere, derde ronde lieten noteren. Het gevolg was, dat ze naar de kelder van de klassering zakten en daar ook na de vierde ronde zouden blijven. Het verzwakte team van Geldrop bleef hen met 3 slagen voor, met het team van Drachten daar weer met 6 slagen voor.

Maar de spanning was duidelijk te vinden in de top, al zou je dat na de derde ronde niet zeggen. Oirschot stond namelijk 27 slagen achter op de Hole Ridders, maar er kan van alles gebeuren op het onvoorspelbare filt.

Ilona kwam als eerste binnen en won maarliefst 12 slagen op André van Vliet. Het leek net, of Oirschot dit nodig had om het gaspedaal in te trappen. Martin won 7 slagen op Wendy van Luypen en Natasja pakte Hans Broodbakker in met 8 slagen. Een goed oplettende lezer, die ook nog een beetje kan tellen, zal opmerken dat de twee teams ineens gelijk staan. Het ging er dus om spannen en dat werd ook duidelijk gemaakt aan de overgebleven spelers.

Chris moest genoegen nemen met een verlies van 4 slagen aan Jeroen van Holland. Steven had moeite met de voorlaatste baan en gaf een riante voorsprong op Tom Pardaans uit handen en moest zelfs nog 1 slag inleveren. Met
een achterstand van 5 slagen moest Hans dan nog binnenkomen. Hans wist wonder boven wonder dit aantal slagen te winnen op Remon Verveer, zodat er remise gepeeld werd tussen de twee topteams. Zo ongelooflijk spannend heb ik het nog niet meegemaakt. Iedereen wist wel waar hij de wedstrijd verloren had want het was voor veel spelers een foutenfestival. De enen werden wel geslagen, maar de fouten waren te talrijk om een goede score neer te zetten.

Als je de statistieken er op naleest, tref je 21 maal de score van 7 slagen tegen. 21 otto's!!!!! Dan nog eens 17 bijna otto's, dus 6 slagen en 36 maal de score van 5 slagen op één baan. Aangezien ik geen calculator bij de hand had tijdens het schrijven van dit verslag heb ik de vieren en drieën maar niet meer geteld, het zou deprimerend over kunnen komen.

Kort samengevat hebben de meeste spelers er weinig van opgestoken tijdens de vorige wedstrijd in Appelscha.

In de tussenstand is in de top geen verandering opgetreden, als ik goed gerekend heb staat Oirschot nog bovenaan. Het aantal matchpunten is gelijk aan het aantal van de Hole Ridders, maar de rondepunten vallen in het voordeel uit voor Oirschot, plus één!! Ook de holeslagen blijven natuurlijk onveranderd in het voordeel van de regerend kampioen, 11 slagen.

Met nog twee wedstrijden te gaan, Spoordonk MOS en Geldrop kort, kan het nog alle kanten op gaan in de top, terwijl de andere teams strijden voor elk puntje om maar niet onderaan te eindigen.

Natuurlijk kunnen we niet voorbij gaan aan het feit dat Ramon zijn spullen weer uit het stof heeft gehaald om als reservespeler mee te doen. Een constante score, want na drie ronden van 37 slagen sloot hij af met een ronde van 38 slagen, waar de meesten wederom een rondje 37 verwacht hadden. Toch waren we blij dat hij deze wedstrijd mee wilde spelen, met het oog op een eventuele EuropaCup op de prachtige filtbanen in het prachtige park van Appelscha.

De wedstrijd werd door verschillende toeschouwers gadegeslagen, maar één toeschouwster viel iedereen wel op. Trots in het shirt van de landskampioen zag Iris haar team een geweldige veerkracht tonen door een schier onmogelijke achterstand om te buigen in een gelijkspel, waar zelfs nog een overwinning aan de horizon schitterde, als..........

Ja als, die verrekte baan 17.

Klik hier voor de volledige uitslag.

Klik hier voor de actuele stand in de Landelijke Hoofdklasse van 2015.

Steven Steiger